ترئونین را می توان به گلیسین تبدیل کرد. پیش ساز دیگر کولین است که با بتانین در حضور هموسیستئین به گلیسین تبدیل می شود.
سایر پیش سازهای گلیسین گلایکولایت ها هستند که وقتی گلیسین به عنوان محصول جانبی سنتز کارنیتین تولید می شود به آلانین و تری متیل لیزین مرتبط می شوند.
گلیکوکسیلات ها در تغذیه جوجه های گوشتی اهمیتی ندارند و امکان تبدیل گلیسین به تری متیل لیزین کم است.
چرخه گلی اکسیلات، نوعی از چرخه اسید تری کربوکسیلیک، یک مسیر آنابولیک است که در گیاهان، باکتری ها و قارچ ها یافت می شود و استیل-CoA را
برای سنتز کربوهیدرات به سوکسینات تبدیل می کند.
ترئونین: رابطه بین خوراک مرغ گوشتی امروز و ترئونین توسط Corzo و همکاران (2009) و به صورت کمی توسط Siegert و همکاران گزارش شده است.
افزایش نسبت ترئونین حاوی اسیدهای آمینه گوگرد (TSAA)، کاتابولیسم سایر AA ها را کاهش داد و نیاز به Glyequi برای تشکیل اسید اوریک را کاهش داد.
کاتابولیسم مجموعه ای از واکنش های شیمیایی متابولیسم است که باعث تجزیه ترکیبات شیمیایی پیچیده به مولکول های ساده تر می شود.
آرژنین و گلیسین پیش سازهای اسید گوانیدینو استیک هستند که سپس کراتین را تشکیل می دهند.
اثر متقابل معنی‌داری برای ترکیب کراتین، گوانیدینو استیک اسید، آرژنین و گلیسین بر ویژگی‌های عملکرد جوجه‌های گوشتی مشاهده شد.
با این حال، هیچ اطلاعاتی در مورد اثر همزمان ترکیبات مختلف Glyequi، آرژنین و گوانیدینو استیک اسید در خوراک وجود ندارد.
هنگام کاهش نسبت گلیسین آزاد در خوراک حاوی کمتر از 19 درصد پروتئین خام، افزایشی در عملکرد جوجه های گوشتی انتظار نمی رود. چنین خوراک
هایی را می توان در تولید مرغ گوشتی در مقیاس بزرگ و فشرده استفاده کرد.
به گفته سیگرت و همکاران. (2015)، درصد لیزین در خوراک تغذیه جوجه های گوشتی از سن 7 تا 21 روزگی مشابه (16.7 درصد) با خوراک ترکیبی حاوی بیش از 20 درصد CP و نسبت متناظر Glyequi بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.