همانطور که می دانید آنژیوکت پیرسینگ بینی یکی از ابزار سوراخ کردن بدن می باشد.
چند دهه پیش، بیشتر مردم در غرب، پیرسینگ را به عنوان یک یا دو لوب گوش کلاسیک و اغلب محتاطانه می‌دانستند.
شاید ما بیشتر تمایل داشته باشیم که سوراخ‌های برجسته‌تر یا اساسی‌تر مانند بینی یا زبان را به عنوان پدیده‌های اخیر در نظر بگیریم.
چیزی که به عنوان نوعی سرکشی و ابراز وجود به وجود آمده است. در حالی که مورد دوم، البته، به نوعی نیز صادق است.
تغییرات بدن، از جمله سوراخ کردن، در سراسر فرهنگ بشری برای هزاران سال رایج بوده است. بیایید نگاهی بیندازیم به آنچه در مورد منشأ این شکل شگفت‌آور کلاسیک هنر بدن شناخته شده است.
اولین شواهد از سوراخ کردن لب 12000 سال قدمت دارد قرار دادن اجسام نوک تیز در پوست یا سایر قسمت های بدن برای زیباسازی یا اهداف دیگر، عملی است که قدمت آن به هزاران سال قبل می رسد.
قدیمی ترین مومیایی که تا به حال در مصر کشف شده است سوراخ گوش داشت. تمدن های آفریقایی باستان رسم سوراخ کردن لب و زبان را داشتند.
در واقع، اولین شواهد سوراخ کردن صورت در سال 2020 در اسکلت مردی کشف شد که حدود 12000 سال پیش زندگی می کرد.
خود استخوان‌ها در سال 1913 در تانزانیا یافت شدند، اما دانشمندان دانشگاه کویمبرا در پرتغال یک بار دیگر آن را بررسی کردند.
آنها یافته‌هایی کردند که با پیشنهاد قبلی مرد که دندان‌هایش را بریده بود، در تناقض بود. تصور می‌شود که این عمل اصلاحی که به عنوان فرسایش شناخته می‌شود، برای شناسایی افراد به عنوان اعضای یک گروه استفاده شده است.
با این حال، اکنون محققان می گویند که آسیب به دندان ها به احتمال زیاد در اثر سوراخ کردن لب ایجاد شده است.
به گفته محققان، قطعه جواهر اضافه شده به سوراخ کردن حداقل یک اینچ عرض داشته باشد. این اولین شکل شناخته شده سوراخ کردن روی زمین است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.